طبيعت ايران زير چرخ آفرود بازان

خوشحالم كه منابع طبيعي دشت شگايگ تأييد شده است. آنها با حضور بخشدار و رئيس منطقه بار ، تمام جاده هاي منتهي به ميدان را مسدود كردند تا بيانيه فرد را اجرا كنند. به محض ديدن محل شوكه شدم. گفتم چرا جاده ها را با كاميون مي بنديد و آسيب مي بينيد؟ آژانس حفاظت از محيط زيست مي گويد قدرت آن به عموم مردم و بازيگران حمله كننده نخواهد رسيد. ما هر كاري مي كنيم ، آنها انجام مي دهند. همه راه ها را بستند. حدود ساعت 3 بعد از ظهر مشخص شد كه يك مرد لجباز با جيب در مقابل همه مقامات كمي قد بلندتر از ورودي هاي بسته است. او به دشت شگيگ سفر كرد و در كوهستان در جاده قديمي ناپديد شد. رفتار او گاهي شبيه يك سارق مسلح و قلدر بود كه هر كسي را در مقابل مردم و پليس تهديد مي كرد! هر چقدر مسئولين جيغ و فرياد مي كشيدند ، جنايتكار به راه خود ادامه داد. اين بندگان خدا نمي توانستند كاري انجام دهند زيرا راه را بستند و نمي توانستند مهاجم را تعقيب كنند.

گروهي با قرباني كردن اتومبيل هاي لوكس خود براي فرار از پليس ، ايران را شرمنده مي كنند. طبيعت داروهاي تب بر خطرناك تر و مخرب تر از شكارچيان است. در اوايل بهار ، آنها گياهان را خرد مي كنند ، حيوانات موجود در جاده را مي كشند ، خاك را در حساس ترين اكوسيستم ها كشت مي كنند و در مناطق تميز نفوذ مي كنند و راه هاي جديدي را براي مناطق آسيب پذير باز مي كنند. ورود اتومبيل ها به اين مناطق آرامش حيات وحش را بر هم مي زند و مشخص نيست كه چه تخلفات ديگري در جاده خارج رخ خواهد داد.

افراد خارجي دو نوع اكوسيستم احساسي را ترجيح مي دهند. يكي بيابان دور افتاده و ديگري رشته كوه ، گاهي اوقات با موتورسيكلت هايي به اندازه توچال و آلوند.

منشأ اين نوع گردشگري يك نگاه فرهنگي ناموفق است ، كه سالها تفريح ​​جوانان شهري را به محله هاي شمالي و اخيراً به كشورهاي خارجي محدود كرده است. فعالان خارجي به دو گروه تقسيم مي شوند: گروه اول رانندگان حرفه اي و افراد باهوشي هستند كه به جوانان و ثروتمندان كمك مي كنند تا از پليس و نيروي انتظامي فاصله بگيرند و مبالغ زيادي از مشتري هاي خود را بگيرند. ، بدون ويزا و هزينه بالاي سفر به خارج از كشور. گروه دوم متشكل از كودكان مرفه از همه اقشار است. وجه اشتراك اين دو گروه عدم مسئوليت در قبال زميني است كه سالها به دليل عدم حاكميت مناسب غارت شده است. در نتيجه ، خاك غبارآلود ، آب هدر مي رود و بقيه با زباله پر مي شود.

افروديت را نمي توان ناديده گرفت ، بايد بر افروديت اداره شود. برخي از آنها رانندگان شريفي هستند كه گاه خدمات لازم را براي نجات كوهها و اطفا حريق ارائه مي دهند. در اسرع وقت سازمان حفاظت محيط زيست و سازمان جنگلها و مناطق جنگلي بايد به دليل رانندگي به مناطق غيرمجاز با نامه به پليس راهبر به شدت مجازات شوند. افراد معتمد و مقامات محلي و منابع طبيعي مي توانند جريمه هايي را براي اسناد عمومي اعمال كنند. علاوه بر جريمه هاي اضطراري ، محاكمه مسئولان نيز مهم است.

ايجاد يك منطقه ورزشي در فضاي باز در هر ايالت مهم است تا بازيكنان آفرود بتوانند در مناطق پولي لذت ببرند و تمرين كنند. منطقه انتخاب شده بايد به درستي انتخاب شود و انتخاب مناطق مجاز با حداقل آسيب به حيوانات و گياهان براساس ارزيابي محيطي باشد. اميدوارم كه مسئولان اين مشكل را جدي بگيرند و قبل از كنترل نشدن آن مانند موتورسيكلت ها راه حلي پيدا كنند.

* استاد زيست شناسي در دانشگاه تهران